Yunanistan milli maçından önce bir arkadaşım geldi, “Hadi gel maça gidelim” diye,
“Gitmem” dedim,
“Niye?” diye sordu,
“Yenileceğiz” dedim,
Arkadaşım ertesi gün telefon açtı, küfretti,
Perşembe günü bu kez ben onu aradım,
“Hadi gel maça gidelim” diye,
“Manyak mısın? Allahın Norveç’ine gideceğiz, Bir tarafımıza baka baka geri geleceğiz” dedi,
“Yoo kazanacağız” dedim, İnandıramadım,
Norveç’i yeneceğimize en küçük bir kuşkum yoktu,
Çünkü bizim Milli takımın Avrupa’da yenemeyeceği takım yok, Belki İngiltere karşısında zorlanırlar, O kadar, Ama kendileri gibi oynarlarsa,
Öyle de oldu,
Terim Kadir gecesi doğmuş olmalı diye düşünüyorum,
Çünkü maç kadrosunda tek bir hata yapmıştı,
Sağda İbrahim Kaş’la başlamıştı, Oysa Fenerbahçeli Gökhan’ın son haftalardaki performansı müthişti,
Terim’in şansına bu hatayı ilahi bir güç düzeltti, Kaş maçın başında sakatlandı ve milli takım ideal bir hale geldi,
Emre Belözoğlu 2000’lerin başındaki performansına geri dönmüştü ve maçın kahramanı oldu,
Servet ve Emre Aşık da kusursuz oynadılar,
Emre’den sonra takımın en iyileri Gökhan ve Arda’ydı,
Vasatın altında kalan iki oyuncu vardı, Biri Hamit diğeri Nihat,
Nihat golle kendini afettirdi,
Bu takıma ve hocasına demediklerini bırakmayanların, maçtan sonra yazdıklarına güldüm,
Emre o meşhur hareketini bence bu maçtan sonra yapmalıydı ya neyse,
Benim asıl yazmak istediğim önümüzde kalan son maç,
Şimdi herkes havaya girdi,
Bu iş tamamdır havasına,
Futbolda 90, dakika bitmeden hiç bir şey tamam olmaz,
Bosna hiç de öyle kolay bir rakip değil,
Futbolda kolay rakip diye bir şey de zaten artık yok,
Ben sahamızda oynayacağımız Bosna maçından, Norveç maçından daha fazla korkuyorum,
Benden uyarması,
